FABARIAE Thermae

FABARIAE Thermae

Germ. Pfavers, primi inter Rhaeticas nominis; dictae sunt a vicino Benedictinorum Coenobio Fabario vel ad Fabarias, ut habet Munster. l. 3. qui illas accurate descripsit. Sunt in rAcantiorum ambitu, intra montium fauces portentoso aspectu, aditu difficiles, infernali trucique situ; ac velut horrendo in barathro, strepitu praeter labent is per vicina saxa cautesque fluvii et continuo ruentis aquae impluvio pulsantur, Dan. Eremita descr. Helv. Sed locus celebris factus est, propter saluberrimas thermas ibi, Friderici II. Imp. tempore, ab aucupe quodam, ex familia Alto-Balconorum nato, dum corvorum silvestrium nidos indagaret, repertas, Fortun. Sprecher. Pall. Rhaet. l. 3. In his nullus odor ingratus, sulpur aut nitrum redolens; ex venis siquidem auri cuprinque procedentibus. Eas egregie porro descripsit Theophr. Paracelsus, et postea carmmibus illustrârunt Carolus Paschalis, Gall Regis apud Rhaetos legatus, ac Ioh. Gulerus a Weineck Eques Auratus. Abbas Coenobii non hîc solum, sed et aliis quibusdam locis vicinis iurisdictionem haber: Ios. Simlerus de Rep. Helv. Ioh. Baptista Plantin. Helv. Nov. Antiq. etc. Vide etiam in voce Sarunetes.